چقدر باحاله این قوه تخیل
می تونی هرچی رو که می خوای تصور کنی، می تونی با ذهنت تو دنیایی زندگی کنی که همه چیز همون جوریه که تو دوست داری...
اما الان می خوام تو خیالم چند دقیقه خودم رو بذارم جای امام زمان(عج) و بعد مثلا از دید ایشون بین مردم زندگی کنم؛
تو خیابون ها قدم بزنم، برم بازار، برم مسجد، برم تو اینترنت و هزار تا جای دیگه!
خوب شروع می کنم:
از کنار مدرسه دخترونه رد می شم ظهره مدرسه تعطیل شده مدرسه ی خدیجه کبری(س)
خیابون ها خیلی شلوغه کنار خیابون پرشده از مادر و پدرهایی که با ماشین اومدن دنبال بچشون...
از وصف دخترخانومها که بگذریم می رسیم به آقا پسرهای جوونی که این خیابون رو با موتور می رن بالا، میان پایین، میرن بالا، میرن پایین، تک چرخ می زنن و .......و.......
میرم مسجد، مسجد امام علی(ع) وسط مسجد پنج تا شهید گمنام خاکن می شینم پای مزارشون و گریه
می کنم، اینجا دردم رو به اینها می گم، آه سربازها هم سربازهای قدیم...
بلند میشم یواش یواش خیابون ها  رو میرم بالا، میرسم به میدون انقلاب به خیابان ولیعصر(عج)،
ولی عصر؛ ای کاش اصلا اسم مرا سر در اینجا نمی زدند  چون اسم واقعیش میشه مرکز تن فروشی ولیعصر
از وصف اینترنت و سایتهاش ( دانلود فیلم های 18+ ، فروش vpn و ساکس و ........) و گیم نت و بچه هایی که صبح تاشب اینجا پلاسن و فیلم فروشی هایی که فیلم می فروشن، از اون فیلم ها ..... که بگذریم
می رسیم به شرکت عمران وشهرداری و... اوه اوه شهرداری اصلا وصفش رو اسمشه ...
می خوام یه خورده هوایی سیر کنم بالاخره مثلا امام زمانم دیگه ...
از بالا سر ساختمون ها رد میشم بشقاب هایی که مثل قارچ فرت وفرت از ساختمون ها زدن بیرون...
یکم به زمین نزدیک میشم مردمی که از بغل سطل آشغال رد میشن ولی آشغالشونو می ندازن رو زمین و رفتگر بدبخت که صبح تا شب باید این آشغالها رو جمع کنه ...
این کشور مثلا کشور شیعه نشینه ایرانه که اللهم عجل لولیک الفرج زمزمه لبشونه
اما همه با هم داد میزنن و به من می گن که یابن الحسن چشمها را باید شست جور دیگر باید دید
نه با زبانشان نه عملشان.